رنده مشتی نجاری گروز BP-605

رنده نجاری برای هموار کردن و از بین بردن پستی

و بلندی های سطح چوب از این وسیله استفاده می شود.

رنده های دستی از نظر جنس به دو دسته یعنی رنده های چوبی  و فلز یتقسیم می شوند.

اساس ساختمان این رنده ها تقریبا شبیه هم بوده که

درباره هریک از آنها در بخش های بعدی توضیحات لازم ارائه خواهد شد.

رنده ها از نظر کاربرد به سه دسته تقسیم می شوند.

شما در این مقاله متوجه می شوید که کف رنده نجاری باید از چه جنسی باشد.

• رنده هایی که برای تسطیح چوب به کار می رود مانند رنده های قاچی ،یک تیغ ،دو تیغ ، پرداخت و رنده بلند
• رنده هایی که در شکاف زدن و فرم دادن قطعات اتصال به کار می روند،مانند رنده های طرح فرنگ (گرات) دوراهه، کنشکاف و غیره
• رنده هایی که برای فرم دادن به چوب و ایجاد قوس در سطح کار مورد استفاده
• قرار می  گیرند مانند رنده های کاس و سینه، بال کبوتری، افزار و غیره

رنده نجاری

شاخ رنده در واقع همان دسته رنده می باشد که برای هدایت رنده روی چوب به کار می رود. شاخ رنده باید از چوب های محکم

مانند ممرز ، راش و غیره تهیه شده باشد و به وسیله ی

اتصال گرات یا اتصضال دیگر به کوله رنده (بدنه) متصل شده باشد.

زاویه قرار تیغه رنده نجاری بستگی به نحوه قرار گرفتن تیغه در داخل کوله (بدنه) عمودتر باشد زاویه قرار تیغ بیشتر است

که در نتیجه پوشال کمتری از سطح کار بر می دارد و

برعکس هرچه این زاویه کمتر باشد (تیغه خوابیده تر باشد)

درگیری تیغه با چوب بیشتر است و پوشال بیشتری از سطح کار بر میدارد.

مجموع زاویه قرار تیغ و زاویه پخ تیغ (زاویه گوه) را زاویه برش می گویند.

این دکمه در رنده های چوبی تعبیه شده است. اگر بخواهیم رنده را تنظیم کنیم (تیغه را کم و زیاد کنیم)

یا اینکه تیغه را از داخل کوله رنده خارج کنیم  به وسیله ی چکش فلزی ضربه ای به دکمه وارد می کنیم که این ضربه باعث آزاد شدن تیغه از جایگاه می گردد.

کف رنده نجاری چوبی را اغلب از چوب های فوق العاده

سخت و صیقل پذیر، مانند شمشاد، گلابی  و غیره می سازند.

رنده مشتی نجاری گروز BP-605

قسمت انتهایی بدنه رنده یا محلی که با دست راست گرفته می شود پشتی کوله نامیده می شود.

در داخل کوله رنده نجاری (بدنه رنده) یک شکاف برای قرار دادن تیغ رنده، گوه و همچنین آهن پشت تیغه ایجاد شده است.

قسمت بالای شکاف را دهانه پوشال و قسمت

پایین آن را دهانه رنده (جایی که تیغ ار آن بیرون آید) می نامند.

دهانه در رنده هایی که باید پوشال ظریف تری از روی کار بردارند باریک تر می باشد

و در رنده هایی که پوشال بیشتری از سطح کار بر می دارند باید گشاد تر باشد.

تیغه از مهمترین اجزای تشکیل دهنده رنده است که به

وسیله آن از روی چوب پوشال برداشته می شود تیغه رنده را

به شکل مربع مستطیل ساده می سازند البته شکل تیغه رنده

بسته به رنده و نوع کاری که از آن انتظار داریم متفاوت می باشد.

رنده نجاری

در رنده های دو تیغه و رنده های معمولی صفحه فلزی،

که دارای خمیدگی خاصی  می باشد و هم عرض با تیغه رنده است،

به وسیله پیچی روی تیغه رنده قرار می گیرد که آن را پشتی تیغه می نامند. پشتی تیغه رنده باعث می شود

پوشالی که به وسیله تیغه جدا شده در اثر برخورد با آن شکسته شده و به عقب برگردد. فاصله لبه پشتی با لبه تیغه حداکثر ۳ میلی متر است.

زاویه ای که در اثر تیز کردن تیغه رنده نجاری با پشت تیغ ایجاد می شود. زاویه ی پخ تیغ یا زاویه گوه می نامند.

اندازه زاویه تیغ رنده در رنده های معمولی مورد استفاده در کارهای صنایع چوب ۳۰-۲۵ درجه می باشد

اگر این زاویه کمتر از ۲۵ درجه باشد لبه تیغ کشیده  و تیزی آن بیشتر می باشد و اگر

این زاویه بیشتر از ۲۵ درجه باشد پخ تیغ کم می شود و تیغه عمل رندیدن را به سختی انجام می دهد.